Kamçatka'daki Sinsi Ölüm Vadisi: turistlerin buraya gelmesi önerilmez

Geysernaya Nehri vadisinde, Kamçatka Yarımadası'nda, ülkemizdeki en tehlikeli yerlerden biri olan Ölüm Vadisi bulunmaktadır. Her yıl yüzlerce karasal hayvan ve kuş burada son sığınaklarını bulur. Kendini koruma içgüdüsü bile, Kamçatka'nın vahşi sakinlerinin bu anormal bölgede ölümden kaçınmasına yardımcı olmuyor.

Ölüm Vadisi, aktif volkan Kikhpinich'in eteklerinde, Kamçatka Yarımadası'nın doğu ucunda bulunur ve Kronotsky Rezervinin bir parçasıdır. Boyutları küçüktür: yaklaşık 2 kilometre uzunluğunda ve 500 metreden geniş değildir. Bu anormal bölge, garip koşullar altında ölen birçok iskelet ve hayvan cesetinin burada keşfedilmesi nedeniyle ünlüdür. Burada küçük kemirgenlerin kalıntılarının yanı sıra daha büyük memelilerin - ayıların, tilkilerin, kurtların kalıntıları bulundu. Kronotsky Reserve sık sık gezginler tarafından ziyaret edilir, ancak Ölüm Vadisi'ne turlar düzenlemezler.

Kamçatka'nın volkanologlar, zoologlar ve coğrafyacılar tarafından aktif olarak araştırılmasına rağmen, bilim adamları bu alışılmadık yeri sadece 1975'te biliyorlardı. Bu vadide vefat eden fauna temsilcilerinin kalıntılarının çok sayıda bulunduğu ortaya çıktıktan sonra, çeşitli bilimsel topluluklardan uzmanlar ölümlerinin nedenini bulmak için vadiye koştu.

Ölüm Vadisi'nin kapsamlı bir çalışmasının sonucunda, tüm hayvanların bu yerde salınan zehirli gazların etkisinden öldüğünü bulmak mümkündü. Yeryüzünün bağırsaklarında, aktif bir volkanın dibinde, ölümcül bir gaz karışımının yüzeye sızması sonucu aktif işlemler devam etmektedir. Geysernaya nehri vadisinin bu kısmında buharlaşan karbondioksit, hidrojen sülfit ve hidrokiyanik asit kaydedildi. Bu gazlar zehirlenmeye, boğulmaya ve solunum felcine neden olur. Durum, vadinin çevresindeki peyzajlarla hava değişiminin zor olduğu bir kase biçimine sahip olması nedeniyle daha da kötüleşiyor. Bu nedenle, uzun süre toprak bağırsaklarından salınan zehirli gazlar vadide kalır ve yavaş yavaş konsantrasyon artar.

İlkbaharda, kar erir ve sıcaklık yükseldikten sonra, kemirgenler Ölüm Vadisi'ne girer. Yiyecek aramak için, yüksek konsantrasyonda zehirli gaz içeren bir bölgeye girerler ve bu sinsi yerin kurbanı olurlar. Düşme kokusundan etkilenen avcılar, bazıları bu üzücü yeri asla terk etmeyen vadiye girer. Bilim adamları için, neden daha büyük hayvanların vadiyi ilk kırgınlık belirtisi veya kötü koku almadıklarını bırakmadıkları bir sır olarak kalıyor.

Yaz aylarında, Ölüm Vadisi toprakları düzenli olarak izlenir. Bilim adamları, küçük hayvanların cesetlerini sınırlarının dışına çıkarırlar, böylece kokuları avcıları çekmez. Bu çalışma sayesinde hain vadi kurbanları gittikçe azalıyor.